Living on the edge

Na twee heerlijke dagen uitrusten en vooral weer oppakken waarom vakantie houden zo fijn is besluiten we maandag weer verder te reizen. Einddoel een camping waar we ook deze keer al eens geweest zijn alleen dan 15 jaar geleden. Nieuwe eigenaren en vast stukke beter geworden want in onze herinnering daar vergane glorie. Als echte Hollanders proberen we (lees: Annelies) altijd zo goedkoop mogelijk te tanken. Op de tolweg (die we nauwelijks tot niet rijden) is de benzine zeker 20 cent duurder dan het altijd lekkere goedkope tanken bij een grote supermarkt. E.Leclerc is dit jaar onze favo. 

Bij vertrek zegt de tank nog 400 te kunnen rijden. Onze rit vandaag is 350 kilometer. We besluiten dat dat het moet lukken om zonder tanken de camping te halen. 

In het dorp vlak bij aankomst zegt de auto: ‘tanken nodig’. We hebben nog voor 30 kilometer. Dus toch maar onze navi laten zoeken naar een tankstation. Maar oeps… helaas voorbij gereden. En voordat we het wisten zaten we in de bossen met een alleen maar omhooggaande weg. Normaal geen probleem. Auto trekt caravan alsof t nx is. Maar eigenaren begonnen het toch wat spannend te vinden. Aangekomen op de berg zou de camping nog 5 kilometer verder zijn. 

Letterlijk en figuurlijk de splitsing van de keuze. Bij de camping aankomen maar zonder benzine staan of toch terug 20 kilometer naar t dorp om eerst te tanken. Gekozen voor t laatste. Heuvel af deed de auto met minder benzine. Bij aankomst vh tankstation bleek er nog 2,5 liter in te zitten. 

Daar houden we van (not) spanning opbouwen. Een uur later dan gepland kwamen we aan op de camping. En inderdaad stukke mooier en beter dan 15 jaar geleden. De splitsing zullen we de komende dagen nog vaak voorbij rijden met de fiets of om boodschappen te doen. Die wordt nooit meer hetzelfde.