1 + 2 september - dagen op en om de Lysebotnfjord

De komende dagen staat in het teken van de Lysebotnfjord. Dit is het eerste fjord dat tegenkomt als je langs de westkust naar boven rijdt. Thuis is daar al veel studie naar gedaan wat er allemaal te doen is, en dat is veel. 

Zoals gezegd gaan we zondag 1 september rijden naar Lysabotn. Een dorp, of na later bleek het gat, waar je met een ferry door het fjord kan varen naar het “einde” waar het weer samen wordt gevoegd met de oceaan. Het is een doorlopende weg die je dus of met de ferry kan voortzetten of dezelfde weg weer terug moet rijden. Wij krijgen van de camping eigenaar het de tip om heen te rijden naar Lysabotn en met de ferry terug te varen. Deze ferry vaart twee keer per dag om 12.00 en 18.00 uur. Die van 12 uur ging hem niet worden. Over de route van 125 kilometer doe je 2,5 uur en dan zouden we naar onze begrippen iets te vroeg weg moeten. We besluiten dus die van 18 uur te gaan halen. Zouden we ook nog een mooie zonsondergang kunnen zien was ook een tip. 

Van deze route hadden we veel verwachtingen maar het overtrof alles. En is ook eigenlijk niet te beschrijven wat een mooie natuur je om je heel ziet. De schapen lopen los en moet je met regelmaat ontwijken omdat zij van mening zijn dat ook zij recht hebben op de rijbaan, en gelijk hebben ze. Boven op de berg lunchen we en maken ons op voor de 27 bochten route naar beneden, naar de ferry. De bochten waren mooi, het uitzicht ook maar voor dat we het wisten stonden we beneden. En toen was het pas 16 uur. We hebben deze uren de meeste tijd doorgebracht in de auto, het regende al bijna de hele dag. Maar ook in de auto is het leuk mensen kijken en voordat we het wisten zaten we om 18 uur op de ferry. Prachtig om door een fjord te varen en de mooie bergen met af en toe een huisje en een aanlegsteiger. Niet altijd wisten we achterhalen waar deze voor diende want een weg ernaartoe bestond niet. Maar de Noren zullen daar vast een goede reden voor hebben. De grote high light van deze boottocht was het zien van de “Preekstoel”, een 1.000 meter hoge platte berg berg waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt over het hele fjord (zo laten de filmpjes op you tube zien). Net op het moment dat we daar voorbij gingen bleek de Preekstoel in de wolken te hangen en regende het. Een kleine glimp hebben we nog op kunnen vangen. Al met al was de tocht ondanks dat we de ondergaande zon niet hebben kunnen zien de moeite waard geweest en hebben totaal geen spijt dat we daar een godsvermogen voor neer hebben moeten leggen. 

Vandaag 2 september hebben ook wij, net zoals zoveel toeristen die Noorwegen bezoeken, de hike naar de Preekstol op ons lijstje staan. Dit is een van mijn persoonlijke redenen waarom ik zoveel op de sportschool was de afgelopen twee maanden. Het weer is wat beter dan gisteren en van tijd tot tijd schijnt ook het zonnetje. Het risico dat ik de hele tocht niet haal of dat de Preekstoel ook vandaag omringd is door bewolking laten we even in het midden zodra we om 10 uur de toch gaan beginnen. De hike naar de Preekstoel is 4 kilometer en gezegd wordt dat je daar minimaal 2 uur voor moet rekenen. Dat lijkt wat overdreven maar zodra de eerste paar meter hebt gelopen begrijp je goed dat het een zware tocht gaat worden. Het is een grote klauterpartij over rotsen en stenen naar beneden en ook weer naar boven met mooie stukken tussendoor waar je over flonders loopt en omringd bent met water. Het is oprecht een prachtige hike zonder enige vorm van eentonigheid en een grote uitdaging. Het is zwaar en een aanslag op je knieën en heupen maar ontzettende de moeite waard. Net 1,3 kilometer voor de Preekstoel begint het te regenen wat de tocht nog zwaarder maakt maar bij een giga afdaling heb ik moeten toegeven dat is voor mij de limit was en ik de top niet zou gaan halen. Na een kleine 2 uur lopen (en rusten) hebben we samen besloten dat dit onze eindstreep was en hebben elkaar geprezen voor de geweldige prestatie. “Gelukkig” zou er ook geen  uitzicht zijn op de Preekstoel want het was bewolkt. 

Om 13.30 uur waren we weer bij de auto en troffen daar Oostenrijkers die gelijk met ons de hike waren begonnen. Alle ervaringen gedeeld en nu kapot maar o zo voldaan morgen de Lysebotn weer achter ons laten. We hebben hier veel mooie dingen gezien en gedaan. Op naar de volgende nieuwe herinneringen.